กีฬาเวอร์ชันใหม่นี้ถูกนำมาใช้ พัฒนา และสร้างมาตรฐานในปี 1960 เมื่อเจ้าหน้าที่จากมาเลเซีย สิงคโปร์ ไทย และเมียนมาร์พบกันในกรุงกัวลาลัมเปอร์เพื่อตกลงเรื่องชื่อและกฎเกณฑ์มาตรฐาน ก่อนหน้านี้เป็นที่รู้จักในชื่อ เซปัค รากา จาริง และจัดแสดงครั้งแรกในปีนังในปี พ.ศ. 2488 เปิดตัวครั้งแรกในการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ พ.ศ. 2508ที่กรุงกัวลาลัมเปอร์ ในรูปแบบงานเหรียญรางวัล เซปักตะกร้อถือเป็นกีฬาประจำชาติของมาเลเซีย 

เซปักตะกร้ออยู่ภายใต้การดูแลในระดับสากลโดยสหพันธ์เซปักตะกร้อนานาชาติ (ISTAF) ซึ่ง ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2531 ซึ่งรับผิดชอบการแข่งขันระดับนานาชาติที่สำคัญ ได้แก่ISTAF SuperSeries (ISS)และISTAF World Cup (IWC) Khir Johari Cup ของมาเลเซีย และKing Cup ของไทย

เซปักตะกร้อมีลักษณะคล้ายกับกีฬาพื้นเมืองที่เรียกว่าเซปัก รากาในบรูไน อินโดนีเซีย มาเลเซีย และสิงคโปร์ ตะกร้อและ Rago/Ragaในอินโดนีเซีย  Sipaในฟิลิปปินส์ Chinloneในพม่า ตะกร้อในประเทศไทย  กะทอในประเทศลาว  และเสกไดในประเทศกัมพูชา นอกจากนี้ยังอ้างว่าเกี่ยวข้องกับเมือง CujuในประเทศจีนDa CauในเวียดนามJegichagiในเกาหลี และKemariในญี่ปุ่น

เซปักตะกร้อในประเทศไทย

ในประเทศไทยมีหลักฐานว่าคนไทยเล่นเซปักตะกร้อในสมัยสมเด็จพระนเรศวร(พ.ศ. 2133-2148) แห่งอาณาจักรอยุธยา นักประวัติศาสตร์ชาวฝรั่งเศสFrançois Henri Turpinเขียนเกี่ยวกับวิธีที่ชาวสยามเล่นเกมตะกร้อเพื่อรักษารูปร่าง ภาพจิตรกรรมฝาผนังที่วัดพระแก้วในกรุงเทพฯสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2328 เป็นรูปเทพเจ้าในศาสนาฮินดูหนุมานเล่นเซปักตะกร้อในวงแหวนพร้อมฝูงลิง. เกมนี้เล่นเป็นวงกลมเป็นเวลาหลายร้อยปี

จนกระทั่งเซปักตะกร้อสมัยใหม่เริ่มเป็นรูปเป็นร่างในประเทศไทยในช่วงต้นทศวรรษที่ 1740 พ.ศ. 2472 สมาคมกีฬาสยามได้ร่างกฎการแข่งขันตะกร้อฉบับแรก สี่ปีต่อมา สมาคมได้เปิดตัวตาข่ายวอลเลย์บอลและจัดการแข่งขันในที่สาธารณะเป็นครั้งแรก ภายในเวลาเพียงไม่กี่ปี ตะกร้อก็ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับหลักสูตรในโรงเรียนสยาม เกมดังกล่าวกลายเป็น ประเพณี ท้องถิ่นอันเป็นที่รักจนมีการจัดแสดงตะกร้อสไตล์วอลเลย์บอลอีกครั้งเพื่อเฉลิมฉลองรัฐธรรมนูญฉบับแรกของราชอาณาจักรในปี พ.ศ. 2476 ซึ่งเป็นปีหลังจากที่ประเทศไทยยกเลิกระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์